Samen kun je stappen zetten

Yvonne Bond-Runderkamp is de trotse moeder van Tom, een heerlijk kind met een verstandelijke beperking. Toen Tom 7 jaar was ging hij naar de M.L. Kingschool (ZMLK-onderwijs) in Purmerend. Na een aantal maanden werd duidelijk dat het niveau toch te hoog was. Tom kreeg teveel prikkels binnen en liet verstoord gedrag zien. Er werd besloten om Tom alleen nog ’s ochtend naar de M.L. Kingschool te doen en ’s middags naar het inpandige ODC Wegwijzer (Orthopedagogisch DagCentrum). Tom bloeide helemaal op wat de keuze om hem uiteindelijk volledig naar het ODC te plaatsen, makkelijker maakte.

Strategisch manager Josee van Klaveren: “In vakantieperiodes kwam Tom altijd naar kindergroep Intermezzo op locatie Gouwzicht wat inmiddels niet meer bestaat. Een vrolijk ventje dat door iedereen meteen in het hart werd gesloten. Daar is ook de band met Yvonne ontstaan; we hebben samen veel mooie gesprekken gevoerd.”

Twee jaar geleden werd het Carmar (t)huis in Volendam gebouwd en ging Tom eerder dan verwacht uit huis. Inmiddels is Tom 20 jaar en overdag te vinden bij de jongvolwassenengroep van activiteitencentrum Rudolf Garrelsstraat waar hij zijn eigen koffiehoek bestierd. Hij zit er helemaal op z’n plekje.

Warme begeleiding
Yvonne: “In de jaren dat Tom op het ODC zat heb ik gezien hoe belangrijk professionele begeleiding en behandeling is. En ervaren hoe enorm fijn het is om als ouder in het hele proces meegenomen te worden. Je doet het echt samen. Samen kun je stappen vooruit zetten in de ontwikkeling van jouw kind. Dat gevoel en de warme begeleiding heeft mij destijds veel goed gedaan, dat gunde ik ook andere ouders. Toen Tom uit huis ging was dat het moment om er iets mee te doen. Ik solliciteerde bij Prinsenstichting maar werd helaas afgewezen.”

Josee: “Een gemiste kans. Yvonne was ervaringsdeskundige en kon juist de verbindende factor zijn tussen ouders en begeleiding. Zo iemand hadden we nog niet in huis. Gelukkig werd er naar mijn argumenten geluisterd en kon Yvonne toch starten met de inhouse-opleiding van Prinsenstichting. Ik begreep de twijfel echter ook wel weer. Je geeft iemand, in dit geval een moeder, een kijkje bij jou in de keuken. Dat kan ook verkeerd uitpakken. Yvonne heeft als het ware twee petten op; één als moeder van Tom en één als professional. Maar zij kan dat als geen ander scheiden.”

Yvonne: “Ik startte met de opleiding en kreeg een leerlingenplek op het ODC bij de M.L. Kingschool. Het was een bewuste keuze om deze niet bij Tom op het activiteitencentrum te hebben. Ik voelde me als een vis in het water en heb de opleiding versneld afgerond.”

Verbindende factor
Collega Anoeschka Ausum: “Toen we het ODC aan de Johan Wagenaar gingen opstarten kwam Yvonne op sollicitatiegesprek. We waren meteen enthousiast. Yvonne is niet alleen een warme persoonlijkheid maar kijkt altijd wat haalbaar is en heeft echt engelengeduld. Ze heeft een enorme drive om een kind stappen te kunnen laten zetten. Zo hebben we bijvoorbeeld een kindje wat geen duploblokjes kon stapelen. Maandenlang heeft Yvonne met het kindje geoefend, keer op keer weer, en nu lukt dat dus wel.”

Anoeschka; “Soms zijn ouders wat geïrriteerd, bijvoorbeeld omdat ze vinden dat de ontwikkeling van hun kind te langzaam gaat. Omdat ze soms meer willen dan een kind kan. Yvonne gaat dan vaak het gesprek aan, want zij weet dat er achter die houding vaak veel verdriet schuilgaat. We zien dat dat ouders enorm helpt in het verwerkingsproces.”

Yvonne: “Je moet je bedenken dat ouders in een soort rouwproces zitten als ze hun kind naar het ODC brengen. Ze hebben immers net ervaren dat het toch niet lukt op een gewone school. Teleurstellingen en verdriet gaan dan stapelen. Ik weet als geen ander hoe dat voelt. Daarom is het ook belangrijk ouders te zeggen vooral te genieten van elk stapje dat hun kind in zijn of haar ontwikkelingsproces zet. Al zijn het maar kleine stapjes, elk stapje is er één. Voor mij voelt het heel fijn dat ik daaraan kan bijdragen.”

V.r.n.l.: Anoeschka Ausum, Josee van Klaveren, Yvonne Bond-Runderkamp